Slot Ghana

Afsluiten bij Danpong

Mijn dagen in Danpong beginnen langzaamaan op te raken. Ik heb uiteindelijk op vier onderdelen daar gewerkt.
In het medisch lab, de farmacie, de obstetrie en gynaecologie en de kliniek. Ik begon op het laatst in de kliniek.
Daar heb ik eigenlijk als een soort zuster rond gerend. Ik heb daar bij patiënten allerlei basisonderzoeken gedaan.
Ik moest daar bij alle patiënten onder andere de bloeddruk en hartslag opmeten. Daarna moest ik ze begeleiden naar de dokter.
Op de de ochtenddienst alleen al, heb ik daar veertig patiënten geholpen. Daarnaast deed ik nog administratief werk. De dokter bezocht ook nog een paar keer de ernstige zieke patiënten.
Ik ging dan mee als begeleiding.
Aan het eind van de week heb ik ook nog het geluk gehad om een Ghanese meeting mee te maken. Dit was bedoeld voor alle Danpong medewerkers.
Zo'n meeting in Ghana gaat echter totaal anders in vergelijking met Nederland.
We moesten eerst met z'n alle bidden, maar dat alleen al gaat heel anders dan in Nederland. Iedereen moest staan dansen en zingen. Deze manifestatie geschiede zelfs tweestemmig, de afgevaardigde van de farmacie leidde het gebet in en de rest van de zaal volgde.
De meeting werd ook nog met een gezamenlijk gebet afgesloten. Dan waren er ook nog een aantal muzikale intermezzo's. Dit heb ik voorzichtig geprobeerd te filmen(staat op de website). Hierbij werd er gezongen door een geselecteerde groep werknemers. Ik wilde eigenlijk het gebet ook filmen.
Dit was nog een veel groter spektakel, alleen toen moest ik zelf ook meedoen.
In Danpong ben ik vele ervaringen rijker geworden en het was hartstikke leuk. Blijkbaar was dit gevoel wederzijds, want ik moest een aantal personeelsleden beloven om terug te komen en ik heb contactgegevens uitgewisseld.

Togo

Naast Ghana ligt er een klein land met een populatie van vijf miljoen inwoners. Dit Franssprekend land behoort samen met Niger tot de armste landen van Afrika. Evelyn, de vrouw van Delasi, woont in Togo.
Ze woont hier samen met hun andere zoon Delasi junior en een nicht Queensly in de hoofdstad Lomé. Evenlyn is een diplomaat vanuit Ghana, dit houdt in dat zij om de vier jaar vertegenwoordiger is in een ander continent. Ik heb het geluk dat hier een aantal dagen heb mogen verblijven. We woonden op het terrein van de ambassade met de presidentiële residentie op de hoek van de straat. Het resident was erg indrukwekkend. Het hele terrein werd bewaakt door zwaar gewapende militairen.
In Togo zijn er vrijwel geen regels, afgezien rondom fysiek geweld.
Het verkeer ziet er heel anders uit vergeleken met Ghana. In Ghana zal men in tegenstelling tot Togo sporadisch een motor zien. In Togo ziet men ze overal roekeloos voorbij zoeven. Het leeuwendeel hiervan is bestemd voor publiekelijk transport. Men zit hier vaak met vier man inclusief baby achterop een motor, die eigenlijk voor hooguit twee man bedoeld is. Tevens heeft de chauffeur geen rijbewijs en chauffeurs met de leeftijd van 12 komen ook voor. Daarnaast worden goederen zoals koelkasten, tafels en stoelen ook op deze periculeuze manier vervoerd.
Je ziet dat de welvaart hier ver te zoeken is. Het is ook erg goedkoop allemaal. Je kan 24 uur bewaking krijgen elke dag voor 40 euro per maand. Dat alles zo goedkoop is, heeft ook nare gevolgen. Er zijn rijke westerlingen, die in Togo wonen en met dure auto's erg onverantwoord rondrijden. Ze rijden ontzettend hard en hebben geen respect voor de andere weggebruikers, er zijn tevens toch geen regels. Deze westerlingen kunnen zich financieel gezien makkelijk veroorloven om iemand aan te rijden. Ze kunnen bijvoorbeeld vanuit hun optiek makkelijk een nieuwe motor voor de ongelukkige kopen. In Togo zijn dan ook veel verkeersongelukken door al deze potenties.
Corruptie komt veel voor zelfs aan de grens van Togo en Ghana heeft een douaneambtenaar me voor veel geld geprobeerd op te lichten. En rondom de grens bevinden zich ook veel oplichters van andere orden en zakkenrollers. Je vindt er ook taxichauffeurs zonder verzekering en rijbewijs, die met 160 km/uur over de weg razen waar harder dan 80 km/uur al onverantwoord is in verband met de weg kwaliteit.

Kotoka International Airport

In de eerste weken Ghana moest ik vooral erg wennen aan het feit, dat de westerse structuur hier ver te zoeken is. Als iemand drie uur later dan de afgesproken tijd arriveert, wordt men daar nauwelijks op geattendeerd.
Na vier weken keek ik al eigenlijk nergens meer van op. Alleen mijn taxi arriveerde een uur voor 'boarding' van mijn vliegtuig, terwijl de rit nog 40 minuten kan duren afhankelijk van het verkeer.
Op dat moment vond ik het wel spannend worden. Ik had eigenlijk gepland er vroeg te zijn. Alle intercontinentale vluchten bevinden zich op dezelfde dag, dit zorgt voor grote chaos en drukte.
Toen ik mijn bagage wilde inleveren, was er een rij met dertig man voor mij. Op het vliegveld voltrekken zich soms ook opzienbarende situaties. Een medewerker bood mij voorrang in de rij aan in ruil voor omgerekend 5 euro.
Zelfs op het moment dat er nog een paar minuten waren, voordat het vliegtuig de lucht in zou moeten gaan. Zelfs dan zie je de mensen rustig en laconiek naar het vliegtuig lopen.



Al met al was deze reis op ontzettend veel vlakken een pre. Het was een erg goede zelfontwikkeling. Ik heb ontzettend veel mensen gesproken en nieuwe vrienden gemaakt. Het vergroot je wereld en de mogelijkheden.
Deze reis is zeker voor herhaling vatbaar, alleen zou ik graag ook weer naar andere werelddelen willen. Op deze manier, door echt onder de mensen te zijn, leer je zo veel meer. Tijdens zo'n reis verandert je blik erg.
Ik merkte, dat ik in een veel meer ondernemende modus zat. Nu ik weer in Nederland ben, merk ik dat je snel weer in je passieve stand kunt belanden. Je hoeft hier zo weinig te doen en het is zo goed geregeld. Eigenlijk moet je constant stappen zetten, zodat je niet in je 'comfort-zone' belandt.
Op deze manier zet je gemakkelijker nieuwe stappen en blijf je scherp. Het voelt echt alsof ik weer wakker geworden ben. Nu op naar een nieuw beleving!